TRABAHO

Natawa ako nang makita ko itong comic strip n ito na mula s Manila Bulletin. Naalala ko tuloy ang kalagayan ko bilang isang tao ding naghahanap ng trabaho..

Ayon s National Statistics Office, nabibilang ako s 8.1% ng mga Pinoy s buong Pilipinas na walng trabho (ayon s kanilang surbey n ginanap nitong nakaraang January 2006). Lumaki n nga ung employment rate pero nde nmn lahat ay nakakakuha ng karampatang mga sahod..

Simula p noong disyembre ay nag-aapply na ako.. pero nahinto nang ako ay mauwi ng probinsya, may trabaho n sana ako dun kung inalok s akin ng maaga ung trabho.. At s ngaun ay abril na, halos 5 buwan n rin akong bum.

Ayon s website na www.answers.com :
bum n.
1.) A tramp; a vagrant
2.) A lazy or shiftless person, especially one who seeks to live solely by the support of others.
3.) An incompetent, insignificant, or obnoxious person: "The batter called the pitcher a bum".
4.) One who is devoted to a particular activity or milieu: a beach bum.

S mga nabanggit na depinisyon ay siguro ang unang at pangalawang depinisyon ang makakapagpapaliwanag sa kung ano ang kalagayan ko ngaun. Hindi ko alam kung dapat ba akong malungkot dahil napakawalang silbi ko, pero alam ko na lahat ay may dahilan. Di ko lang masabi s ngaun kung ano...

Sa limang buwang nagdaan di ko naman masasabi na hindi ako nagbibigay ng effort pra mgkaron ng trabho. Siguro kung titingnan nyo ang email account ko s yahoo ay nakapagpadala na ako ng halos singkwentang(50) o higit pa na application letters at mga mahigit kwarentang(40) application n ang naaplyan ko s jobstreet n puro kept for future consideration naman. Tpos kung di ninyo naiitatanong eh kulang na lang s listahan ng lugar na pinuntahan ko para mgtest at mginterview ay Marikina, Las Piñas at Parañaque . Pti Biñan, Laguna ay narating ko n rin. Halos kabisado ko na ang buong kamaynilaan sa kakaikot.

Maraming sabi-sabi na nagkalat na karaniwan, ang isang pinoy ay matagal bago makahanap ng trabaho. S mga inaapplyan ko karaniwan na s mga nakakausap ko sinasabi nila na halos limang buwan n daw sila wlang trabho bgo nakahanap tapos ung iba apat at meron pang isang taon. Minsan kapag nagssalita sila nakinikinita ko ang sarili ko. Kaya nung una, sabi ko kung ano na lng na dumating na trabaho, un n lng kahit minimum, basta mgktrabho lang.

Heto at dumating ang pagkkataon, may ngtxt, pinagrereport na ako. Kumukuha ako noon ng pagsusulit s isang kumpanyang malapit lamang dito s amin, nang sila'y ngtext. Nagtataka nga ako kung bakit ako natanggap dun eh samantalang noong ako ay iniinterview nila, nang malaman ko ang sahod at trbaho, ay nanadya akong ibagsak ang interview(technical interview). Pero parang sinadya talaga ng tadhana na matanggap ako dun, para matuto ng leksyon.

Pumasok ako kinabukasan, at nagpakita s HR, ang tagapamahala ng mga taong papasok s kumpanya nila, at kmi na ay inorient para s ggwing trabho. Pgkahawak ko p lamang ng kontrata, nkita ko ksing 2 buwan lamang sya tatagal, sabi ko s sarili ko, tatapusin ko lng tong kontrata tapos layas na ako. Nagtagal ang orientation, inabot kmi ng tanghalian. Bago pa kami makapagsimula ay pinagmeeting lahat ng kaparis ko ng trabaho. Nagulat ako, pinagalitan silang lahat, at may isang partikular na tao na talagang sinabon, sa harap ko, sa harap ng isang baguhan.

Naalala ko pa ung sinabi ng babaeng tagapamahala s min nun, hindi ito ung HR, basta isa sya s mga nakatataas dun, "KAHIT HIGH SCHOOL, KAYANG GAWIN YAN", ayun na.. Napaisip na ako dun bigla.. Kung di ninyo naitatanong, mejo walang kinalaman ang trabhong un sa tinapos kong kurso, at tama sya kahit nakatapos ka lng ng high school at magaling ka s computer ay makakayanan mong gawin ang pinapatrabho nila. Pagkaupo ko sa aking workstation bumuo ako ng plano.... Bukas na bukas din ay hindi na ako papasok.

Para akong nakalaya pagsapit ng alas nueve ng gabi... Tiningnan ko ang kabuuan ng ortigas.. Kahit napakaganda ng mga ilaw n nangungutitap mula s mga gusaling nakapaligid ay di nito napawi ang kalungkutang nadama ko.. Maling-mali ang desisyon kong tanggapin ang trabho n un..

Napaisip ako matapos ang pangyayaring iyon. Dpat ay pinag-iisipan ko ng mabuti kung ano b tlga ung nais kong pasukin hindi ung para sa dahilang magkatrabho lng... Ika nga ng kaklase ko parang sa pagpili ng boyfriend din ang pagpili ng trabho.. D mo dapat sagutin para lng masabing may boyfriend ka.. Kundi, kaw rin ung masasaktan

Kaya eto, balik n nmn ako sa square one.. wala mang kinikitang pera, mas panatag naman ang loob.. S tingin ko.. D man nakakatulong.. D naman sumasakit ang ulo at d naman namumuroblema araw araw kung ano b dapat ang gwin kinabukasan.. Di lang tlga siguro ako handa mgtrabho... Haaayy..

EMBALIDO

Its been about four months since I have passed the board exams, just like other hopefuls, i really taught that getting a job would be that easy... Well, I admit, I really am wrong....

Just for the record, I have been into numerous interviews, about 10-15 and none of them seem to have interest into hiring me into their company.... Hmmm?? Is there something wrong with me???

Hahahahah!! Well, I guess not.. Its just that, Im too freakin' new and fresh to be exposed to that darn engineering field.. Makes me super mad sometimes, and to think I've turned down some oppurtunities... well, as i've always said to myself.. Don't cry over spilled milk, there is nothing I could do about it even if i fret myself to death...

Well, before reaching this point, I have always thought of the perks of being a bum. You know, i get to sleep almost all day without nothing to worry about, i get to eat when i want to, no boss would command me on what to do, i get to watch tv all the time, search the net for something for no reason at all, meet my friends whenever i want to, and other things i have forgotten to type here that fill my life as a bummer...

At first, its really really fun, i mean, i have studied for almost 15 years and i had two summer classes on my belt before graduating into college.. And this is the ultimate break i am looking forward to.. But it seems that i was the only one enjoying it.. no one around here, at our house, seems to be happy with me being a jobless citizen of the philippines.

I guess its because they were too happy when i passed the board and when they saw me going into interviews, they hoped that i could nail it and get the job right away.. But it seems that they didn't see the job application setting yet.. My brother and sister made matters worse by letting me feel such a loser for still not getting a job.. And they treat me as if they have paid me to get things done around the house (in short, household chores), and it is such a bad feeling, being a kin to them...

Hay... And now, I have been binge eating, forgetting to get myself into shape.. Sleeping almost most of the time, whenever they are all around, forgetting that we all share the same timezones.. Not doing household chores, because they(my siblings) would get used with me as their so called "katulong" and not even trying to lay a single hand to help and to avoid mess around the house...

And i thought being a bum was easy. haaaay....